Ik stuitte op een artikel van filosoof en journalist Rob Wijnberg. Hij stelt: ik werk, dus ik ben. Een verbastering met een knipoog van een van de uitspraken van filosoof René Descartes. Een interessant artikel over de relatie tussen werk en identiteit. Bij een kennismaking is immers ‘wat doe je?’ vrijwel altijd de tweede gestelde vraag. Werk en identiteit zijn in de westerse wereld inmiddels versmolten.

 

Wijnberg geeft een kort college over werkomstandigheden in de negentiende eeuw, de visies van klassieke filosofen over arbeid en waar de menselijke identiteit aan ontleend wordt. Een interessant onderwerp. Zeker om de volgende zin: “Twijfels over wat je wilt alleen kan worden doorbroken door daadwerkelijk iets te doen. Wie je bent, en dus wat je wilt, is immers wat je doet.”

 

Even doorzoeken op het onderwerp op internet leert dat het een veelbesproken onderwerp is. Veel onderzoeken hebben uitgewezen dat ons zelfbeeld samenhangt met onze baan. Aan de ene kant is dat goed, in sommige andere culturen wordt identiteit meer ontleent aan familie of geboortegrond. Het risico? Mensen die hun baan verliezen raken op deze manier ook een groot deel van hun identiteit kwijt.

Vacature.com beantwoord een prangende vraag. “Moet je saai zijn om boekhouder te worden, of word je saai door dat beroep lang uit te oefenen?” De filosofen weten daar niet een direct antwoord op te vinden. Volgens hen werkt het twee kanten op. Door bepaalde karaktertrekjes worden mensen aangetrokken tot bepaalde banen, door lang in het vak te blijven worden deze trekjes vergroot. Boekhouders zijn stipt, psychologen kijken dwars door iedereen heen en timmermannen beginnen ook thuis de boel te verbouwen.

Werk en identiteit? Meer weten? Ook Bureau Inspiratie besteedt veel aandacht aan deze combinatie. Klik hierboven bij ‘aanbod voor u’.